بحران های روزگار، استرس و لزوم آرامش
احمدعلی جبارزاده؛ مددکار اجتماعی
تاریخ بشر را که ورق می زنی از انسان نئاندرتال گرفته تا انسان مدرن! از طبیعت بکر گرفته تا ازدحام میلیاردی جوامع و حتی در میان زندگی حیوانات، همیشه و همیشه بحران و اضطراب بخشی از بدنه جدی زندگی بوده است.
بحران ها گاه خفیف بوده اند و گاه شدید! گاه می آیند و می روند، گاه می آیند و ویران می کنند!
بنا به اصل قانون بقا در آمد و شد این بحران ها موجوداتی زنده می مانند که قوی ترند.
بررسی ها نشان می دهد که یکی از عوامل جدی قدرت در بقا، توانمندی های روانی، تاب آوری و حفظ امید و آرامش در میانه بحران هاست.
افرادی که امید خود را از دست می دهند. درگیر مداوم افکار منفی می شوند، تاب آوری شان را پایین می آورند و مدام در حال ترشح هورمون های کورتیزون و آدرنالین هستند، بدن خود را در حالت آماده باش مداوم قرار داده که نتیجه آن آسیب به سیستم دفاعی بدن و فرسوده شدن جسم و روان است.
پس پیشنهاد می شود:
ریلکسین را یاد بگیریم
افکار منفی را متوقف کنیم
مثبت اندیش باشیم
و در صورت ادامه اضطراب حتماً با یک مشاور در ارتباط قرار گیریم.
می گذرد روزگار تلخ تر از زهرمار
چون شکر آرد بدون بار در روزگار
کنترل اضطراب و ترس با تکنیک:
” حساسیت زدایی با حرکات چشم” emdr
شرایط زندگی در حال و گذشته و آینده خواهی نخواهی، گاهی وقت ها افکاری را در ذهن مان پدید می آورد که باعث ترس و اضطراب می گردد.
متخصصین پیشنهاد های مختلفی برای کنترل آن می دهند که تکنیک حرکات چشم از ساده ترین و در عین حال تاثیر گذار ترین این روش هاست!
در تکنیک حرکات چشم، مغز با انفجارهای نورونی ناشی از این حرکات چشم، اطلاعات منفی، ترسناک و مختل کننده زندگی را از طریق تغییرات سیناپسی متوقف می کند.
بنابراین هر زمان با فکری مختل کننده نگران شدیم برای متوقف کردن آن از روش زیر استفاده کنیم:
به محض اینکه متوجه شدیم که ترس داریم، همان لحظه سه چهار بار به فاصله ۳۰ ثانیه، چشم ها را به آرامی و متناوب از راست به چپ و از چپ به راست حرکت دهیم.
نهایتاً آن فکر بدون حس آزار دهنده گذر خواهد کرد.
برندگان و بازندگان کرونا چه کسانی اند؟ !!
چگونه با حداقل آسیب روانی از کرونا گذر کنیم؟
ویکتور فرانکل روانپزشک یهودی که ۴ سال در اردوگاههای کار اجباری هیتلر – آشوویتس – زندانی و دوران وحشتناک و مرگباری را پشت سر گذراند، می گوید: در شرایطی که هر روز زنده ماندن مستلزم یک معجزه بود و با مصائب باور نکردنی چون: سرمای استخوان سوز بدون سرپناه و لباس، کوره های آدم سوزی، گرسنگی غیر قابل تحمل، بیگاری توام با شکنجه و … روبرو بودیم. افراد به دو بخش تقسیم شدند:
گروهی ناامید از رهایی و آینده نجات بخش، که این گروه به سرعت تسلیم مرگ می شدند و به سرعت جان شان را از دست می دادند و گروهی دیگر که به هر روزنه و دلیلی امید و هدفی برای خود پیدا می کردند.
این دسته انسان هایی بودند که از آشویتس زنده بیرون آمدند!
بنابراین در بحران های زندگی – همانند کرونایی که هم اکنون درگیرش هستیم – آنانی برنده اند که در کنار تلاش فردی با نگاهی امیدوارانه و مثبت به آینده در انتظار پایان سختی و رسیدن آرامش و زندگی با نشاطی باشند.
بنابراین بهتر است تا همگی:
تصویری زیبا از آینده در ذهن بسازیم.
خاطرات خوب گذشته را مرور کنیم.
یادمان باشد که این مشکل مشترک است و باید بهم کمک کنیم و همدلی داشته باشیم.
به روزهای مان شادی تزریق کنیم و یکی از بهترین شادی ها کمک به همنوع های خودمان است.
و …
اضافه بار اطلاعاتی در کرونا! مساوی با افزایش استرس و اضطراب
بخش هیجانی شخصیت آدمی ظرفیت محدود و مشخصی برای تحمل رویدادهای منفی دارد. و این طبیعی است.
غیرطبیعی آنجاست که ما خود را درگیر اطلاعات سنگین و بیش از تحمل خود بکنیم.
اضافه کردن بار اطلاعاتی در خصوص کرونا یکی از عوامل مخرب در روان و همینطور جسم است.
بنابراین:
پیگیری اخبار در حد معمول و کمی کمتر
پرت کردن حواس به اتفاقات مثبت
گپ زدن با خانواده و دور هم فیلم دیدن
کتاب خواندن
و …
